හිතේ අමාරුවට බීලා ගේට්ටුවක් නිසා මාට්ටුවුනු හැටි

මේ කතාවට මගෙ අතිජාත මිත්‍රයො දෙන්නෙක්ම සම්බන්ධයි. එකෙක් 'භානුක' , අනෙකාගෙ නම 'ප්‍රශාන්ත'. නම් දෙකම ඇත්ත නම් නෙවෙයි, හැබයි හුඟක්ම ළඟින් යන නම් දෙකක් දුන්නේ ඕං.

පාසල් කාලෙ ඉඳන්ම අපේ කොලු නඩේ හිටපු රොමැන්ටික් බුවා තමා 'භානුක'. මූ කොහෙන් හරි මොකක් හරි පටලැවිල්ලක් හදා ගන්නවා කවුරු හරි කෙල්ලෙක් එක්ක. ඉතින් අපි යනවා කතාවෙ වීරයගෙ සපෝටර්ලා හැටියට. ඔහොම මාරක ගමන් කීපෙකුත් ගිහින් තියෙනවා. පූරුවෙ පිනකට ගිය කාටවත් අනතුරක් වුනේ නෑ. භානුකයා ෆුල් රොමැන්ටික්, සත්‍යප්‍රේමයේ බෘංගරාජ වගේ තමා කොයි කෙල්ලට වුනත් ලව් කලේ. සමහර කෙල්ලො දන්නෙත් නෑ මූ ලව්ද කියලා, හැබයි මූ බොක්කෙ ඉඳන් හක්කට යනකම්ම අනුලෝම ප්‍රතිලෝම වශයෙන්ම ලව්. 

එක දවසක් ප්‍රශාන්තගෙ ගෙදර ගිහින් කතා කර කර ඉන්නකොට භානුකයා ආව මූන නිකන් ශ්‍රමදානෙ වගේ කරගෙන. "බෑ බං මට මාර හිතට අමාරුයි අද නම් බොන්න ඕන". විස්තර අහනකොට මූ මනෝමෙන් ලව් කරපු කෙල්ලෙක්ට බෝයිෆ්‍රරෙන්ඩ් කෙනෙක් ඉන්නව කියන ආරංචිය ලැබිල. බුවා හරිම අප්සෙට් එකේ ඉන්නෙ. මට මතක හැටියට මේක තමා පලවෙනි පාරට හිතේ අමාරුවට බිව්ව සැරේ. භානුක මීට කලින් බීලා තියෙනවා කියලා මට මතකයක් නෑ. හිතේ අමාරුවට බොන එක මම අනුමත නොකලත් ( මම කවදත් හොඳ බබා නෙ ), අනිත් දෙන්නගෙ ඇවටිල්ලට මාත් අන්තිමෙ කැමති වුනා ලඟම තියෙන ට්වුමෙ බාර් එකට සෙට් වෙන්න. 

තුන්දෙනා එක්ක බයිසිකල් දෙකක නැගගෙන ගියා බාර් එකට. ඔය කාලෙ අතේ සල්ලි බාගෙ එහෙමත් වැඩිපුර නැහැ. රස්සාවල් කරන්න පටන්ගත් අලුතම වගේ. ඉතින් තුන් දෙනාගෙම අතේ තිබ්බ සල්ලි ටික දාල ගත්ත බියර් බෝතල් දෙකයි මොනවහරි බයිට් ටිකකුයි (බයිට් ගැන මතක නෑ). කොහොම හරි බියර් බෝතල් දෙක මේසෙ උඩින් ගෙනැල්ල තිබ්බ විතරයි, භානුක වීදුරුව පුරවලා බියර් දාගෙන ගුඩු ගුඩු ගාල බීල දැම්ම. මෙහෙම බෝතල් බාගයක් විතර එක හුස්මට බීල මූ කියපි, "හම්මෝ මටනම් ඇති බන්, මේව තිත්තයි නෙ. මට නම් වෙරිද කොහෙද දැන්". මූ බීපු බියර් ටික තාම උගුරෙන් පහලට ගියෙ නෑ, මූට වෙරි ව්හෙන්නෙ කොහොමද? මම කතාකරන්න හදනකොටම ප්‍රශාන්ත මාව නවත්තලා "හරි උඹට ඇති නම් වෙන බොන්න එපා" කියල කිව්ව. මොකක් හරි මම නොදන්න දෙයක් තියෙනවා කියල හිතිච්ච හින්ද මමත් කටවහගත්ත. ඉතුරු බියර් විසිකරන්නයැ. මායි ප්‍රශාන්තයි, ( බොන්න කෙනෙක් නැති නිසාම ) භානුකයගෙ හිතේ අමාරුව අඩුවෙන්න කියල ඒ ටික බීල දැම්ම. 

ගෙදර යන්න කියල තුන්දෙනාම පාරට බැස්සම භානුක කියනව "මචං මට වෙරිද  කොහෙද අපි පොඩ්ඩක් ඉඳල යමුද?" කියල. බියර් ඇබින්දක් බීල වෙරි වෙන්නෙ කොහොමද කියල අහන්න හදනකොටම, ප්‍රශාන්ත මාව ආයෙත් නවත්තල, "හරි මචං උඹට වෙරි බහින්නත් එක්ක අපි බයිසිකල් තල්ලු කරගෙන හෙමින් ඇවිදගෙන යමු", කිව්ව. පස්සෙ ප්‍රශාන්ත මට හෙමිහිට කිව්වෙ; "මචං, මූට බීල පුරුදු නෑ. කලින් දවසකත් බීල පිස්සු කෙළල තව පොඩ්ඩෙන් ගෙදරටත් මාට්ටු. ඒක නිසා අපි කොහොම හරි මූව shape කරගෙන ගෙදර ගිහින් දාමු".

විනාඩි පහලොවක් විතර ඇවිදලා, අන්තිමේදි භානුක වෙරි බැස්සයි කියල බයිසිකලේට නැඟගත්ත. මූ මටත් අඬගහනව ඒකටම නගින්න. "වරෙන් මම උඹවත් දාගෙන පදින්නම්". හම්මෝ, මට ඇතිවෙච පරාන බයක්. මූ හොඳින් ඉන්න වෙලාවටත් බයිසිකලේ හැම වලක, අගලක, ගලක, මුලක දාන, හප්පන එකේ දැන් මේ බීල වෙරිපිට ඉන්න වෙලාවෙ කොහෙ යයිද? හොඳ වෙලාවට ප්‍රශාන්තයා මගේ පිහිටට ආවෙ. "නෑ මායි මූයි, මේ බයික් එකේ එන්නම්".

කොහොම කොහොම හරි තුන්දෙනා පන බේරගෙන ගෙදර ආව. මුලින්ම අපි ගියෙ භානුක ව ගෙදරට ඇරලවන්න. ඇයි, මූට වෙරිලු නෙ. බලනකොට භානුකගෙ අම්ම ගෙයි ඉස්සරහ ඉන්නව. ගෙදර උදවිය මේ බොන පුරුද්ද දන්නෙ නැති නිසා කොහොම හරි අම්මව මඟහැරල ගෙට ගොඩවෙන්න තමයි භානුකයගෙ කල්පනාව. ප්‍රශාන්තයි මමයි කොහම හරි මූව කවර් කරන්න හිතාගෙන තුන්දෙනාම ගේට්ටුව ලඟ නතර වෙලා කතා කර කර ඉන්නව.

භානුකගෙ අම්ම හරිම සංවෙදී චරිතයක්. මම හිතන්නෙ අපි ගෙදරින් යනකොටම අම්මා දැනගන්න ඇති මේ නම් හොඳකට නෙවෙයි කියල. කොහොම වුනත් භානුකගෙ අම්ම ගෙයි දොරකඩට වෙලා බලාගෙන හිටිය. තුන්දෙනාම ඉතින් සාන්ත දාන්ත තීන්ත කූඩු වගේ බොහොම සාමාන්‍ය කතාබහක ( අපි හිතන් හිටියෙ අපිව පේන්නෙ එහෙමයි කියල ). දැන් රෑබෝවීගෙනත් එනව.

කොහොමෙන් කොහොමෙන් හරි පැය කාලකට විතර පස්සෙ භානුකගෙ අම්ම ගෙට්ටුවෙ ඉබ්බව භානුකට ගෙනැත් දීල, "පුතා ඔයා ඇතුලට එනකොට ගේට්ටුව ලොක් කරගෙන එන්න" කියල ආයෙත් ගෙදර පැත්තට ඇවිදගෙන ගියා.

භානුක දැන් හොඳ සුවච කීකරු පුතා කියල අම්මට පේන්නත් එක්ක මූ 'හා හරි හරි අම්මි' කියල ඉබ්බා අතට ගත්ත ගමන්, ගෙට්ටුවට පිටින් ඉඳලා ගේට්ටුවට දැම්මෙ නැතෑ ඉබ්බා. ප්‍රශාන්තයි මමයි ගල් ගැහිලා බලා ඉන්නවා මොකද මේ වෙන්නෙ කියල. ගේට්ටුවට ඉබ්බ දාපු භානුක ඊලඟට කිසිම අමුත්තක් නොවුනා වගේ ගේට්ටුව දිගේ බඩගාලා ඒකට උඩින් පැනගත්තා. ප්‍රශාන්තටයි මටයි ඉබේම භානුකගෙ අම්මා දිහා බැලුන. අපි දෙන්න දිහාට විනිවිද යන රැවිල්ලකුත් එක්ක ඇය ගෙට ගියා. ප්‍රශාන්තයි මමයි දැනගත්ත පටි රෝල් තමයි කියල. ආයෙ භානුකගෙ අම්මට මූන දෙන්නෙ කොහොමද?

භානුක තවත් කතා කරන්න හැදුවත්, ප්‍රශාන්තයි මමයි 'අපි යන්නං මචං' කියලා එතනින් මාරු වුනේ ආයෙ කාලෙකට ඒ පැත්තෙ නොයන්න හිතාගෙන. මදෑ භානුකයගෙ හිතේ අමාරුවට ගෙදරට හොරෙන් බිව්වා.